Interaktywne Centrum Historii Ostrowa Tumskiego

Projekt zakłada lokalizację nowego budynku Interaktywnego Centrum Historii Ostrowa Tumskiego pozostającego w respekcie wobec otaczających go obiektów zabytkowej architektury, przewidując także renowację już istniejącej Śluzy Tumskiej i utworzenie kładki łączącej ją z nowoprojektowanym budynkiem. Całość założenia przeznaczona jest pod funkcje muzealne- wystawiennicze, administracyjno - biurowe, oraz komercyjne.

Opis do projektu koncepcyjnego na projekt urbanistyczno - architektoniczny centrum historii Ostrowa Tumskiego w Poznaniu.

Idea

Teren opracowania położony jest w środkowej części miasta Poznania, pomiędzy Ostrowem Tumskim a Śródką w miejscu dawnej Śluzy Tumskiej (Jazu Katedralnego) i rozdzielony jest rzeką Cybiną (kanałem ulgi dla rzeki Warty). Teren ten położony jest na obszarze objętym Programem Rozwoju Narodowego Produktu Turystycznego „Trakt Królewsko-Cesarski w Poznaniu” oraz Miejskim Programem Rewitalizacji dla miasta Poznania. Teren znajduje się w strefie ochrony konserwatorskiej oraz na obszarze uznanym za pomnik historii „Poznań – historyczny zespół miasta”.

Urbanistyka tego terenu warunkowała wyłonienie dwóch osi w planie projektowanego założenia.  Jedną prostopadłą do rzeki, będącą funkcjonalnym łącznikiem pomiędzy współczesną a zabytkową architekturą przyczółka Śluzy i drugą wskazującą jednoznacznie podmiot tematyczny projektu. 

Opis założonego programu i rozwiązań funkcjonalnych.

Projekt zakłada lokalizację nowego budynku Interaktywnego Centrum Historii Ostrowa Tumskiego pozostającego w respekcie wobec otaczających go obiektów zabytkowej architektury, przewidując także renowację już istniejącej Śluzy Tumskiej i utworzenie kładki łączącej ją z nowoprojektowanym budynkiem. Całość założenia przeznaczona jest pod funkcje muzealne- wystawiennicze, administracyjno - biurowe, oraz komercyjne.

Opis relacji z istniejącą zabudową historyczną.

Nowoprojektowany budynek stojący w centrum zabytkowego Poznania, w miejscu nieistniejącej już Śluzy będącej elementem Poznańskiej Twierdzy, dzięki prostej i spokojnej formie, gabarytom jak i funkcji, nie stanowi konkurencji dla zabytkowego otoczenia i samej katedry, a współczesna architektura obiektu eksponuje historyczny charakter otoczenia.

Zasada korespondencji z otaczającymi obiektami zabytkowymi oraz przeznaczenie projektowanego obiektu Centrum, będącego opowieścią historyczną o Ostrowie Tumskim, stała się genezą otwarcia budynku w stronę najważniejszego elementu Ostrowa jakim jest Katedra.  Strzelistość wąskiego atrium, rozbijającego obiekt na dwie bryły połączone ażurowo lekkimi kładkami, oraz surowość zastosowanych materiałów nadaje religijnego charakteru zabudowie. Jednocześnie kierunek wyznaczony przez atrium sugeruje zwiedzającym tematykę obiektu zarówno na zewnątrz jak i wewnątrz budynku.

Budynek nadwieszony jest nad bulwarami, a powstała pod nim przestrzeń została zagospodarowana pod plac, który stanowi charakterystyczny punk promenady nadrzecznej.

Łącznik z jedyną pozostałością poznańskich fortyfikacji to kolejny ukłon w stronę przeszłości historycznej Poznania.