Realizowany obecnie we Wrocławiu stadion piłkarski na Maślicach charakteryzuje się ciekawą, niebanalną formą identyfikującą Wrocław na mapie Polski. Pozostałe elementy zagospodarowania przestrzeni wokół stadionu również powinny sprostać wysokim oczekiwaniom funkcjonalnym i estetycznym.
Projektowana kładka pieszo-rowerowa łącząca brzegi rzeki Ślęzy powinna charakteryzować się wyjątkową, niebanalną i niepowtarzalną formą. Jako element tworzący pierwszą „bramę” dla pieszych zmierzających w kierunku stadionu powinna być charakterystyczna i rozpoznawalna, stanowiąc element identyfikacji miejsca, punkt orientacyjny, punkt spotkań.
po kliknięciu na ilustracje powiększenie
Forma
Forma kładki przywołuje na myśl skojarzenia z kształtami organicznymi, z napięciem mięśni, z ruchem i dynamiką sportu. Rzeźbiarski kształt oglądany z różnych miejsc wywołuje różne metaforyczne skojarzenia, pozostawiając miejsce na indywidualną interpretację.
Równocześnie płynna linia kładki łagodnie przechodzącej pomiędzy dwoma brzegami jest nawiązaniem do naturalnego środowiska rzeki, do jej natury i swobody przepływu. Kładka sprawia wrażenie jakby została odlana w przestrzeni, a jej formę ukształtował wiejący wiatr i przepływająca woda.
Biały, połyskujący kolor stanowi natomiast kontrast w stosunku do naturalnego otoczenia rzeki. Kolor został wykorzystany jako element podkreślający ingerencję człowieka w przestrzeń. Ponadto połyskująca biała kładka jest widoczna z oddali ułatwiając orientację w przestrzeni.
Funkcja
Podstawową funkcją kładki jest połączenie brzegów rzeki umożliwiające komunikację pieszą i rowerową. Równocześnie zwróciliśmy uwagę na naturalne zachowania pieszych i rowerzystów podczas przekraczania jakichkolwiek mostków lub kładek. Częstym odruchem jest przystanięcie na środku rozpiętości kładki i obserwowanie otoczenia. Jest to szczególnie widoczne na kładkach nad autostradami lub nad śluzami wodnymi.
Z tego względu zaprojektowaliśmy poszerzenie kształtu kładki w okolicy środka jej rozpiętości, z subtelnym przesunięciem w kierunku koryta rzeki podczas jest naturalnego stanu. Utworzony w ten sposób „jęzor” stanowi platformę widokową w kierunku stadionu, jak i w kierunku drogi dojazdowej z centrum miasta (ul. Lotnicza).
Przyjęte rozwiązania konstrukcyjno-materiałowe
Projektowana kładka zbudowana jest w oparciu o prosty schemat konstrukcyjny. Jest to struktura jednoprzęsłowa o rozpiętości 45 metrów pomiędzy podporami wykonana jako belka żelbetowa o zmiennym przekroju. Widoczne w rzucie odgięcie kładki poza główną oś konstrukcyjną stanowi punkt zwiększonych naprężeń statycznych. Poszerzony taras widokowy ma na celu wzmocnienie struktury przęsła w tym rejonie.
Proponujemy kilka alternatywnych metod wykonania ostatecznej formy kładki. Najprostszym rozwiązaniem jest wykonanie skrawanych cyfrowo form szalunkowych i odlanie całej kładki z betonu zbrojonego z dodatkiem białego kruszywa, np. miału marmurowego. Następnie wyszlifowanie powierzchni na wysoki połysk. Alternatywnym rozwiązaniem jest wykonanie obudowy podstawowej konstrukcji nośnej. Obudowę taką można zbudować z włókien szklanych i żywic, lub też z corianu. Ewentualnym rozwiązaniem jest wykonanie obudowy ze stali lub aluminium w technologii identycznej jak budowa statków.
Posadzkę kładki stanowią deski układane poprzecznie, ryflowane i zabezpieczone antypoślizgowo. Balustrady boczne wykonane są jako relingi ze stali kwasoodpornej z wypełnieniem z siatki stalowej nierdzewnej.
Informacje o autorach:
Mgr inż. arch. Łukasz Kabarowski
Mgr inż. arch. Anna Misiura
Kabarowski Misiura Architekci
Ul. Hubska 44 D3
50-502 Wrocław
Tel. kom. 0-600-380-687
Tel/fax 0-71-793-6753
www.k-m-a.pl
II miejsce - praca Adama Ludwiga
III miejsce - praca Jerzego Łątki
