Jak wykuwała się stal: architektura Nowej Huty – wykład dra Michała Wiśniewskiego

Nowa Huta to jeden z największych programów urbanistycznych zrealizowanych w Polsce w XX wieku. Budowana od 1949 roku, początkowo jako idealne socjalistyczne miasto z czasem stała się ogromnym nowoczesnym założeniem urbanistycznym i największą dzielnicą mieszkaniową Krakowa. Jej historia odsłania wszystkie możliwe problemy, z którymi borykały się polskie miasta po drugiej wojnie światowej, pokazuje takie zjawiska jak szybki napływ ludności, skrajne realia bytowe mieszkańców, postęp technologiczny, presja polityczna, narodziny społeczeństwa obywatelskiego. Nowa Huta to także temat artystyczny i literacki oraz dzieło sztuki realizowane przez szeroki zespół architektów i architektek związanych z Miastoprojektem Kraków, które wpisuje się w szerokie ogólnoświatowe zjawisko budowy nowych miast okresu powojennego. Od chwili powstania była postrzegana przez pryzmat licznych mitów i stereotypów, współcześnie jest najbardziej zieloną dzielnicą Krakowa. Celem spotkania jest przedstawienie architektonicznej historii Nowej Huty, pokazanie kolejnych etapów jej rozwoju, przedstawienie historii osób zaangażowanych w jej realizację, a także skonfrontowanie ich prac i metod z innym podobnymi projektami, które realizowano w Europie po 1945 roku.

Michał Wiśniewski – pracownik Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie oraz Międzynarodowego Centrum Kultury w Krakowie, członek zarządu Fundacji Instytut Architektury, Autor publikacji naukowych i popularnonaukowych dotyczących historii architektury Krakowa i Polski w XX wieku, współautor wystaw poświęconych historii architektury, m.in. wystawy „Figury niemożliwe” pokazanej w Pawilonie Polskim podczas Międzynarodowego Biennale Architektury w Wenecji w 2014 roku, współautor publikacji, pt. „Nowa Huta – architektoniczny portret miasta XX wieku” (http://okn.edu.pl/nowohuckie-laboratorium-dziedzictwa/projekty-nowohuckie-laboratorium-dziedzictwa/nowa-huta-architektoniczny-portret-miasta/).