Pierwsza edycja Kreatywnego Konkursu Architektonicznego Rytm Światła a sposób formowania przestrzeni mieszkalnych została rozstrzygnięta 12 marca 2013 roku podczas Międzynarodowych Targów ŚWIATŁO 2013 w Warszawie w ramach Konferencji Architektura - Światło - Przestrzeń.
Organizatorem konkursu był Polski Związek Przemysłu Oświetleniowego, współorganizatorami Studio Autorskie Goczołowie Architekci, Pracownia OVO Grąbczewscy Architekci oraz Agencja SOMA - organizator Targów ŚWIATŁO 2013
Celem konkursu była analiza wpływu światła naturalnego i sztucznego na życie człowieka, a następnie odzwierciedlenie tego wpływu w kształtowaniu różnych form zabudowy mieszkaniowej.
Zadaniem konkursowym było przygotowanie projektu koncepcji zabudowy mieszkaniowej, wielorodzinnej lub jednorodzinnej w dowolnej lokalizacji. Istotnym było aby koncepcja ta wynikała z analizy powiązań światła naturalnego i / lub sztucznego z funkcją, formą budynków mieszkalnych oraz przedstawienie toku myślenia i powodów kolejnych decyzji projektowych.
Komisja Konkursowa obradująca w składzie :
-
arch. Ryszard Jurkowski - Pracownia AIR Jurkowscy Architekci
-
Marek Orłowski – Prezes Polskiego Związku Przemysłu Oświetleniowego
-
arch. Oskar Grąbczewski – Pracownia OVO Grąbczewscy Architekci – Przewodniczący Jury
-
arch. Beata Goczoł – Pracownia Goczołowie Architekci Studio Autorskie
-
arch. Przemo Łukasik - Pracownia Medusagroup
z nadesłanych prac wyłoniła laureatów, przyznając Nagrodę Główną, dwie II nagrody oraz dwa wyróżnienia.
I nagrodę ( Nagroda Główna ) przyznano pracy nr 4, której autorem jest Pan Marcin Szewczyk.
Praca zauważyła bardzo konkretny problem skierowanych na południe ślepych ścian szczytowych w istniejących blokach mieszkalnych, realizowanych w technologii wielkopłytowej i zaproponowała bardzo zręczne rozwiązanie polegające na dobudowaniu do tych ścian, w najlepiej doświetlonej części budynku ponad standardowych mieszkań stanowiących uatrakcyjnienie całego budynku. Pomysł został prosto i konsekwentnie rozwiązany oraz bardzo dobrze pokazany. Mimo pewnych wątpliwości, związanych np. z dobudowaniem do istniejącego budynku windy samochodowej umożliwiającej wjazd na każde piętro dobudowy, praca najlepiej ze wszystkich połączyła nowatorstwo i oryginalność wizji z realizmem obserwacji i przekonywującym warsztatem architektonicznym.
II nagrodę ex aequo otrzymała praca nr 9 Pani Karoliny Bartnickiej za pomysł ruchomej, perforowanej obudowy modernistycznego, szklanego modułu zabudowy jednorodzinnej pozwalającej na regulację natężenia i charakteru światła i stwarzającej ciekawą przestrzeń pośrednią pomiędzy domem a jego zewnętrzem. Praca jest przejrzysta, prosta i mimo braku detali rozwiązania mogłaby być podstawą do dalszego rozwinięcia i urealnienia. Na uwagę zasługuje udane wpisanie skromnej formy obiektu w krajobraz.
II nagrodę ex aequo otrzymała praca zespołowa nr 13 autorstwa Pani Magdaleny Jakubiuk oraz Pana Remigiusza Miszczaka, która jest ideowym projektem nowego typu zabudowy wielorodzinnej. Praca zawiera szereg ciekawych przemyśleń dotyczących braku właściwego naświetlenia w istniejących przykładach zabudowy wielorodzinnej i prezentuje koncepcyjny model budynku składającego się z ruchomych modułów mieszkalnych zmieniających swoje położenie w zależności od ruchu słońca i potrzeb mieszkańców – rytm światła wpływa tu bezpośrednio na architektoniczny kształt budynku. Jako jedna z nielicznych praca analizuje też światło sztuczne jako element kształtujący zarówno wnętrze jak i zewnętrze budynku w nocy.
Wyróżnienie otrzymała praca zespołowa nr 3 autorstwa Pani Agnieszki Pałtynowicz oraz Karoliny Skonecznej za ciekawą próbę stworzenia domu jednorodzinnego „podążającego za słońcem”. Uznanie jury zyskała wrażliwie kształtowana elewacja z przesłonami inspirowanymi biologiczną geometrią liści. W opinii jury praca byłaby lepsza i bardziej realna, gdyby autorzy wykorzystali możliwość ruchu, rozsuwania i zsuwania tej właśnie przesłony zamiast ruchu obrotowego całego domu.
Wyróżnienie otrzymała również praca nr 6 nadesłana przez Panią Agnieszką Adamską, za próbę wprowadzenia charakterystycznego elementu doświetlającego do standardowej zabudowy szeregowej. Jury doceniło realizm tej pracy i zmierzenie się z często spotykanym problemem braku właściwego doświetlenia wnętrz przy dużej gęstości zabudowy jednorodzinnej.
