Centrum Kultury im. Wałbrzyskich Górników

PROJEKT KONCEPCYJNY BUDYNKU DAWNEGO GÓRNICZEGO DOMU KULTURY PRZY AL. WYZWOLENIA W WAŁBRZYCHU, PRZYSZŁE CENTRUM KULTURY im. WAŁBRZYSKICH GÓRNIKÓW

 

 

 

 

 

B2 STUDIO Spółka z o.o. Spółka Komandytowa

Skład zespołu:

Autorzy:
arch. Józef Białasik
arch. Piotr Madej
arch. Witold Bolek

Współpraca:
arch. Rafał Krawczyk
arch. Tomasz Kaim
arch. Agnieszka Ulatowska
arch. Dominika Zielińska
arch. Łukasz Maurer

IDEA PROJEKTU / ZAŁOŻENIA

Ideą projektu było stworzenie zespołu urbanistycznego będącego nowym punktem odniesienia w przestrzeni miasta, stanowiącym początek rewitalizacji i urbanistycznej odnowy tej części miasta przy jednoczesnym uzyskaniu maksymalnej funkcjonalności projektowanych obiektów.

OPIS ROZWIAZAŃ URBANISTYCZNYCH

Przedmiotowy teren znajduje się w części północnej śródmieścia Wałbrzycha. Charakterystyczna dla przedmiotowej nieruchomości jest znaczna różnica wysokości między częścią północną, niższą, do pewnego momentu niemal płaską a gwałtownie wznoszącą się (~ 13 m) częścią południową. Analiza przedmiotowej lokalizacji wskazuje, że najbardziej wartościowe i charakterystyczne cechy to:
Częściowo zachowany budynek dawnego Domu Kultury Górników (dawniej kino Capitol) autorstwa Ludwiga Moshamera. Wartościowy architektonicznie i urbanistycznie (kształtujący w atrakcyjny sposób przebieg Al. Wyzwolenia).
Charakterystyczna i wartościowa na opracowywanym odcinku przestrzeń Al. Wyzwolenia zbudowana z sekwencji placów, zamknięta w perspektywie monumentalną bryłą budynku Zespołu Szkół Nr 2 im. H. Kołłątaja. Od Placu Owalnego, wcinającego się w zalesione wzgórze „wychodzące” na tym odcinku na aleję, poprzez Plac Przedwejściowy, ukształtowany poprzez specyficzne wygięcie pierzei eksponujące główne wejście dawnego kina Capitol, aż do otwartej przestrzeni parkingu vis à vis budynku Starostwa Powiatowego. 
Tereny zielone znajdujące się wewnątrz omawianego kwartału, (w stanie istniejącym bardzo zaniedbane) umożliwiające oprócz wartości rekreacyjnych, łatwy dostęp pieszy „na skróty” poprzez kwartał i tworzące charakterystyczny „krzyż” o ramionach ułożonych w kierunku południowo-zachodnim i północno-wschodnim oraz północno-zachodnim i południowo-wschodnim.

Kompozycja urbanistyczna

Projektowane obiekty: Centrum Kultury im. Wałbrzyskich Górników, parking wielopoziomowy, budynek hotelu, budynek biurowy, zaprojektowane w sposób umożliwiający zachowanie oraz wzmocnienie wartościowych cech przedmiotowej nieruchomości, o których mowa wyżej.
Budynek Centrum Kultury zlokalizowano pomiędzy istniejącą pozostałością dawnego kina, czyniąc z niej część nowego obiektu w tym jego front i „twarz” od strony Al. Wyzwolenia, a znacząco podniesioną południową częścią działki będącą częścią istniejących terenów zielonych.
Nowy budynek, pokryty zielonym dachem, stanowi w ten sposób naturalną kontynuację terenów zielonych zachowując wszystkie istniejące połączenia piesze dodając do nich kolejne.
Vis à vis budynku Starostwa Powiatowego w miejscu istniejącego parkingu naziemnego a także dalej w kierunku projektowanego budynku Centrum Kultury zaprojektowano Plac Miejski. „Ramę” dla projektowanego Placu stanowią nowe, projektowane budynki: hotelowy i biurowy uzupełniające pierzeję Al. Wyzwolenia w miejscach ścian szczytowych istniejących obiektów.
Pod Placem zlokalizowano dwupoziomowy parking podziemny, połączony z foyer Centrum Kultury oraz dostępny bezpośrednio z płyty Placu.
Plac zaprojektowano jako otwartą wielofunkcyjną przestrzeń publiczną z małą architekturą (fontanna, „ławka” na krawędzi wytworzonej z naturalnej różnicy wysokości dwóch części Placu) dostępną bezpośrednio z Al. Wyzwolenia (także poprzez przejścia w pierzei) a także od strony południowej z terenów zielonych. 

OPIS ROZWIAZAŃ ARCHITEKTONICZNYCH

Centrum Kultury im. Wałbrzyskich Górników

Budynek „rozpięty” pomiędzy istniejącym budynkiem  dawnego kina Capitol, stanowiącego główną fasadę wejściową od strony Al. Wyzwolenia a terenami zielonymi w południowej części działki. Główny dach nowoprojektowanego budynku na poziomie, w przybliżeniu, dachu budynku istniejącego i jednocześnie, ze względu na specyficzne ukształtowanie terenu na poziomie (także w przybliżeniu) terenów zielonych w południowej części działki, rozwiązany jako „zielony dach” stanowi kompozycyjne i funkcjonalne przedłużenie zespołu terenów rekreacyjnych, stanowiących jednocześnie sieć powiązań pieszych w opracowywanym kwartale zabudowy.
Projektowany budynek „wycina się” z parkowego otoczenia  fasadą wschodnią i zachodnią  stopniowo wyłaniającymi się z zielonego wzgórza.

Wyżej opisana bryła budynku urozmaicona jest, czytając w  rzucie poziomym, kompozycją prostokątów, z których     jedne stanowią wycięcia wgłąb bryły (w postaci dziedzińców) inne elementy wypukłe w postaci kawiarni, oraz, przede wszystkim, „wieży” nadscenia stanowiącej  także element orientacyjny całego obiektu z bliższych i dalszych perspektyw.
Funkcjonalnie budynek rozwiązany jest „do środka”, jego funkcja wewnętrzna rozgrywa się wokół dziedzińców. Jego kontakt ze światem zewnętrznym jest ściśle „reglamentowany” do ważnych kompozycyjnie, przestrzennie lub/i funkcjonalnie elementów. I tak od strony północnej jest to wejście główne a także wejście do galerii oraz oczywiście cała  fasada, w oryginalnej formie historycznego budynku. Od strony wschodniej otwarcie foyer na Plac Miejski z dodatkowym wejściem (mogącym także pełnić rolę wejścia głównego w przypadku np. jednoczesnego użytkowania budynku na dwa wykluczające się sposoby np. w sali głównej targi, w sali kameralnej koncert – dostęp od strony Al. Wyzwolenia). Od strony zachodniej wejście do części administracyjnej.
Inspiracja dla decyzji architektonicznych w zakresie materiałowym i kolorystycznym a częściowo także kształtu było skojarzenie z rozwiązaniami charakterystycznymi dla instrumentów muzycznych w szczególności fortepianu.
Stąd zewnętrze budynku (elewacja wschodnia, w szczególności, oraz zachodnia – pozostałe elewacje oprócz historycznej nie są widoczne) rozwiązano jako litą czarną bryłę z betonu szlifowanego (odpowiedni dobór kruszywa) natomiast wnętrze foyer jako jednorodnie białą przestrzeń „ocieploną” kolorem użytego światła.
Wnętrze sali głównej, jak wnętrze fortepianu, rozwiązano jako gładkie (z połyskiem na zgięciach) w kolorze ciepłym złotawym w formie warstwowo ułożonych, podświetlonych na krawędziach, pasm o różnej szerokości których kształt (także w niezbędnym zakresie perforacja) dostosowany został do potrzeb akustyki i widoczności. Ściany boczne rozwiązano jako wyprawę z gipsu wzmocnionego włóknem szklanym (GPRC – glass fibre reinforced gipsum) – alternatywnie z okładziny z twardego drewna w kolorze j/w.
Salę główną / koncertową rozwiązano jako wielofunkcyjną,. System zapadni, ukształtowanie widowni oraz składana  część widowni umożliwia użytkowanie sali na wiele sposobów od filharmonii (to rozwiązanie w wersji z chórem przedstawiono na podstawowych rysunkach rzutów) poprzez operę (ze względu na fakt, że jest to funkcja incydentalna zdecydowano się zastosować tylko jedną kieszeń boczną, od strony wschodniej, ukrytą pod terenem, salę kinową oraz targi.