Od redaktora: Zdaniem Roberta Schäfera ( tekst Architektura krajobrazu a rozwój miasta, zamieszczony w tym numerze miesięcznika) architektura krajobrazu wymaga nowatorskiego podejścia. Ale jeżeli ktoś choć przez chwilę mieszkał na betonowym osiedlu, wie, że nie trzeba wiele – wystarczy skwer, trochę drzew, ławek. Czekając, aby w Polsce przestrzeń zieloną tworzono na wielką skalę, przyjrzyjmy się publikowanym w „Architekturze” nielicznym realizacjom – w Pruszczu Gdańskim, Opolu, Krakowie, a przede wszystkim we Wrocławiu. Przywracanie przestrzeni publicznych naturze jest przywracaniem – a może nawet nadawaniem – jakości życia. Ewa P. Porębska
Bieżące wydanie
PEJZAŻE
Architektura krajobrazu a rozwój miasta
Obszary miejskie powiększają się w szybkim tempie, transport staje się równie ważny jak uciążliwy, czaso- i energochłonny. W jaki sposób powinno się dostosowywać miasta do epoki postindustrialnej, jak rewitalizować tkankę, definiować na nowo przestrzeń? Najważniejsze wydaje się, by dla niezagospodarowanych obszarów miejskich znaleźć nową, atrakcyjną funkcję. Specjalnie dla miesięcznika „Architektura-murator” redaktor naczelny „Toposu”, Robert Schäfer, omawia kilkanaście najciekawszych jego zdaniem nowych założeń krajobrazowych z całego świata.
Autor tekstu: Robert Schäfer; fot: Anna Piwowar, High Line Park, Nowy Jork
INFORUM
Potencjał pustki – miejska odnowa w Niemczech
Na początku dekady we wschodnich Niemczech było około 1 3000 000 pustostanów. Dzielnice, miasta i całe regiony pustoszały, a czynsze gwałtownie spadały. Dziś te przestrzenie miejskie to urbanistyczne laboratorium, gdzie testuje się strategie na czas kryzysu.
Autor tekstu: Monika Komorowska, fot: Michael Uhlmann/IBA-Büro GbR, wystawa Driver Thru Gallery w Arschleben, 2008
PREZENTACJE
Nowa Palmiarnia w Warszawie
(autorzy: JEMS Architekci, architekci Olgierd Jagiełło, Maciej Miłobędzki, Marcin Sadowski, Jerzy Szczepanik–Dzikowski)
Palmiarnia z 1929 roku od lat nie była dostępna ze względu na zły stan techniczny. Dopiero perspektywa wynajęcia całości restauratorowi skłoniła Miejskie Przedsiębiorstwo Robót Ogrodniczych do wydania 10 milionów publicznych złotych na zabezpieczenie roślin i budowę nowego obiektu. Minimalistyczna architektura JEMS-ów, a także same palmy, podświetlone na różne kolory, stają się częścią pretensjonalnego spektaklu japońskiej restauracji. Rustykowana, neowrightowska cegła betonowa, która do biurowców zrealizowanych przez tę pracownię wnosiła nieoczekiwaną surowość i organiczność, może wydać się kolejnym elementem orientalizującej scenografii.
Autor tekstu: Grzegorz Piątek, zdjęcie: Juliusz Sokołowski, widok od strony północnej
TECHNIKA
Architektura poprzez technikę. Centrum edukacyjne w Lozannie
(autorzy: SANAA)
W dziale Technika prezentujemy najnowsze, znaczące realizacje architektoniczne powstałe dzięki wykorzystaniu współczesnych zdobyczy techniki i inżynierii. W czerwcu – wielofunkcyjne centrum edukacyjne na terenie kampusu politechniki w Lozannie autorstwa japońskiego biura SANAA. Budynek o falującej formie, inspirowanej m.in. szwajcarskim krajobrazem, tworzą dwie płyty – podłogowa, wykonana z żelbetu, i dachowa – ze stali i drewna. Ze względu na swoją geometrię, w której połączono obszary płaskie z powłokami, muszą się one oprzeć zarówno siłom stycznym typowym dla powłok, jak i momentom zginającym, bardziej charakterystycznym dla płyt płaskich.
Autor tekstu: Maciej Lewandowski, na podstawie materiałów od biur SANAA i B+G Ingenieure Bollinger und Grohmann, zdjęcie: Hisao Suzuki
OKŁADKA
Projekty Malwiny Konopackiej (rocznik 1982) wyróżnia narracyjność i duża ekspresja. Rysowane jakby dziecięcą kreską kryją często mocne przesłanie, podkreślone komentarzem. Absolwentka ASP WWP, studiowała ilustrację w Berlinie oraz historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Jest autorką okładek i grafik do cyklu Literatura od kuchni dla internetowego pisma o kulturze www.dwutygodnik.com, współpracuje z wydawnictwem Lampa i Iskra Boża oraz miesięcznikami „Machina” i „Podroże”. Współtworzyła projekt BYOStory, polegający na budowaniu więzi między mieszkańcami a ich miastem poprzez zbieranie i publikowanie w przestrzeni publicznej ich osobistych wspomnień. W tym roku weźmie udział w wystawach Chłodna w Muzeum Woli w Warszawie i Letni, nieletni w Narodowej Galerii Sztuki Zachęta. Mieszka w Warszawie, lubi koty.
p>
