Projekt koncepcji architektonicznej budynku Muzeum II Wojny Światowej

Sąd Konkursowy

Prace konkursowe oceniać będzie międzynarodowe Jury w składzie:

Wiesław Bielawski – przewodniczący,

Grzegorz Buczek – sędzia-recenzent;

Wiesław Czabański - sędzia-recenzent;

Wojciech Duda;

George Ferguson;

Tomasz Konior;

Daniel Libeskind;

Jack Lohman;

Andrzej Pągowski;

Hans Stimmann;

Krystyna Zachwatowicz-Wajda;

Poniżej prezentujemy Państwu biogramy członków Jury.

Wiesław Bielawski

Ur. 1960, architekt. Od 2002 r. Zastępca Prezydenta Gdańska ds. polityki przestrzennej.

W 1986 r. ukończył Wydział Architektury Politechniki Gdańskiej (dwie specjalności: Architektura i Planowanie Przestrzenne). Do 1992 roku był asystentem w Katedrze Projektowania Zagospodarowania Przestrzennego PG.

W latach 1990-1995 zastępca dyrektora w Gdańskiej Pracowni Urbanistycznej „Alter Polis”. Pełnił funkcje: Naczelnika Wydziału Architektury Urzędu Miejskiego w Tczewie (1995-1999), Dyrektora Wydziału Architektury Urzędu Miejskiego w Gdańsku - Architekta Miasta Gdańska (2000- 2001), a następnie Dyrektora Biura Architektury i Zarządzania Majątkiem w Pomorskiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej z siedzibą w Sopocie (2001-2002). Obecnie jest Przewodniczącym Komisji Unii Metropolii Polskich ds. Infrastruktury, Rozwoju Przestrzennego, Regionów i Środowiska oraz (od 2006 r.) Prezesem Krajowej Izby Urbanistów i członkiem Głównej Komisji Architektoniczno- Urbanistycznej.

Wiesław Bielawski jest autorem wielu planów zagospodarowania przestrzennego m.in. Wejherowa, Lęborka i Tczewa. Laureat krajowych i międzynarodowych konkursów urbanistycznych i architektonicznych:

1986 - „How to improve the New Belgrad urban structure”- Jugosławia, współautor - III nagroda,

1989- „City of the Future”- Milwaukee USA, współautor – wyróżnienie,

1989- “Treść i forma planu ogólnego”, współautor - I równorzędna nagroda (zaproponowana metoda była podstawą dla eksperymentalnego planu ogólnego miasta Wejherowa, współfinansowanego przez Ministerstwo Budownictwa)

1992- Konkurs na projekt zagospodarowania Wyspy Spichrzów w Gdańsku, współautor- I nagroda

Wiesław Bielawski zasiadał w jury wielu konkursów architektonicznych i urbanistycznych, w tym na Projekt Hali Sportowo-Widowiskowej na granicy Gdańska i Sopotu, konkursu Kamiennicy Gdańskiej XXI wieku - przewodniczący jury, konkursu na Projekt Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego - przewodniczący jury, Koncepcję zabudowy Targu Siennego i Rakowego w Gdańsku - przewodniczący jury, konkursu na Koncepcję architektoniczną Europejskiego Centrum Solidarności - przewodniczący jury.

Grzegorz Buczek

Ur. 1950, architekt, urbanista, działacz samorządowy.

Absolwent Politechniki Śląskiej i Politechniki Warszawskiej. Obecnie starszy wykładowca w Zakładzie Projektowania Urbanistycznego i Krajobrazu Wiejskiego oraz na studiach podyplomowych Wydziału Architektury PW. W czasie studiów na Politechnice Śląskiej odbył praktyki zagraniczne IAESTE w Biurze Architekta Miasta Swansea w Wielkiej Brytanii.

W pracy naukowo-dydaktycznej zajmuje się urbanistyką, gospodarką przestrzenną, ochroną dziedzictwa kulturowego oraz współpracą z samorządami. Bierze czynny udział w pracach podkomisji sejmowych w zakresie legislacji przestrzennej, samorządowej, nieruchomościowej. Współorganizator i uczestnik licznych konferencji, sympozjów i seminariów na tematy planowania przestrzennego, urbanistyki, rozwoju lokalnego oraz inwestycji nieruchomościowych. Autor licznych publikacji. Współautor projektu Polskiej Polityki Architektonicznej oraz Karty Przestrzeni Publicznej.

Od 1974 pracuje w instytucjach naukowych oraz biurach projektów i planowania w kraju i zagranicą (Monachium – biuro projektów arch. – urb., Rotterdam – biuro projektów Van den Broek en Bakema, Instytut Kształtowania Środowiska w Warszawie). W latach 1991- 1997 jako pracownik samorządowy pełnił funkcję pełnomocnika ds. koordynacji inwestycji i planowania przestrzennego dzielnicy Warszawa-Wola oraz zastępcy dyrektora Wydziału Zagospodarowania Przestrzennego Biura Zarządu m. st. Warszawy.Był również sekretarzem Rady Urbanistyczno-Architektonicznej przy Prezydencie Warszawy (2003- 2006). Od 2007 r. wchodzi w skład Rady Architektury i Rozwoju Warszawy przy prezydencie m. st. Warszawy.

Zastępca redaktora miesięcznika "Urbanista" i sekretarz Głównej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej. Przez cztery kadencje pełnił funkcję wiceprezesa Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Architektów Polskich. Członek Kolegium Sędziów Konkursowych SARP. Od września 2009 r. wiceprezes Zarządu Głównego Towarzystwa Urbanistów Polskich. Współzałożyciel Fundacji „Europejski Instytut Nieruchomości”- członek Rady Fundacji. Członek Stowarzyszenia Rozwoju Gospodarczego Gmin.

Otrzymał nagrody i wyróżnienia w konkursach urbanistycznych oraz Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska za pracę naukową w zakresie planowania przestrzennego (1977). Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007) i Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz złotymi honorowymi odznakami SARP i TUP.

Wiesław Czabański

Ur. 1945 w Bydgoszczy. Architekt.

W 1969 roku ukończył Wydział Architektury na Politechnice Gdańskiej i rozpoczął pracę w Katedrze Geometrii Wykreślnej. Od 1975 roku zajmuje się zagadnieniami architektury ochrony zdrowia (m. in. projektował rozbudowę i modernizację Akademii Medycznej w Gdańsku i Szczecinie). W 1988 r. obronił pracę doktorską na podstawie rozprawy „Modernizacja i rozbudowa szpitali ogólnych na wybranych przykładach województwa Gdańskiego”.

W latach 1991- 1994 pełnił funkcję kierownika Zakładu Architektury Służby Zdrowia, gdzie pracuje do dziś. Na początku lat 90. przewodniczył Zespołowi ds. Lokalowych Senackiej Komisji ds. Ogólnych PG. Od tego czasu do 2006 r. przewodniczył wielobranżowemu zespołowi projektantów oraz prowadził nadzory autorsko-inwestorskie nad realizacjami Gmachu Głównego oraz innych zabytkowych obiektów zespołu PG.

Współzałożyciel Towarzystwa Przyjaciół Orłowa i wieloletni przewodniczący sekcji architektury i ochrony zabytków. Autor wykonanego w 1990 r. projektu remontu i adaptacji domu mieszkalnego przy ul. Orłowskiej 6 na siedzibę TPO i muzeum Stefana Żeromskiego.

Autor wykonanej w 2008 r. dokumentacji architektonicznej odtworzenia na podstawie zachowanej ikonografii zniszczonego całkowicie w 1939 r. kościoła p. w. św. Józefa w Kolibkach, a także koncepcji zagospodarowania „Wyspy Kolibkowskiej” (teren pasa drogowego al. Zwycięstwa). Obecnie zajmuje się rewaloryzacją zabytkowej części kościoła Matki Boskiej Bolesnej w Orłowie.

Członek Stowarzyszenia Architektów Polskich i Izby Architektów RP, sędzia referent wielu krajowych i międzynarodowych konkursów architektonicznych, w tym na Europejskie Centrum Solidarności w Gdańsku, Muzeum Historii Polski w Warszawie. Za działalność zawodową w Politechnice Gdańskiej odznaczony przez Prezydenta RP krzyżami zasługi, przez Ministra Kultury odznaką za opiekę nad zabytkami, a przez Rektora PG medalem za zasługi dla Politechniki Gdańskiej.

Wojciech P. Duda

Ur. 1957 r. Historyk.

W 1980 r. ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Gdańskim. Dziennikarz "Samorządności", tygodnika NSZZ Solidarność (od 1981 r.). Po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce (13 grudnia 1981 r.) działał w podziemiu solidarnościowym. Wraz z Donaldem Tuskiem założył "Przegląd Polityczny", czasopismo ukazujące się w "drugim obiegu" od 1983 r., wokół którego skupiło się środowisko "gdańskich liberałów". Redaktor naczelny "Przeglądu Politycznego" od 1991 roku. Od grudnia 2007 r. główny doradca Prezesa Rady Ministrów.

Współautor serii albumowej "Był sobie Gdańsk", która zainicjowała debatę nad tożsamością Gdańska po 1989 roku: "Gdańsk jako miejsce pamięci".

George Ferguson

Ur. 1947 r. w Winchester, hrabstwo Hampshire, Anglia. Brytyjski architekt i urbanista. W latach 1965- 1971 studiował architekturę na Uniwersytecie w Bristolu. W latach 2003- 2005 prezydent RIBA (Royal Institute of British Architects). Obecnie członek rady RIBA, członek honorowy RWA (The Royal West of England Academy). Swoja karierę rozpoczął w połowie lat 70-tych w Bristolu.

Współzałożyciel Ferguson Mann Architects (1978) oraz założyciel Acanthus Ferguson Mann (1986), firmy skupiającej 34 architektów z siedzibami w Bristolu i Devon. Posiada bogate doświadczenie w pracy nad projektami architektonicznymi, urbanistycznymi, projektami rewitalizacyjnymi i konserwatorskimi (restauracja budynków historycznych).

Za swój wkład w architekturę został wielokrotnie uhonorowany przez Uniwersytet w Bristolu oraz Uniwersytet Zachodniej Anglii. W ciągu swojej kariery dwa razy otrzymał nagrodę RIBA, 4 razy nagrodę Civic Trust (Fundacji Zaufania Publicznego) oraz wielokrotnie nagrodę Chartered Surveyors (Biegłych Rzeczoznawców) za mistrzostwo w konserwacji.

Największy rozgłos przyniosły mu realizacje z zakresu rewitalizacji terenów portowych w Bristolu m. in. publiczne przestrzenie i place oraz Millenium Square (nagroda w 2002 r.). Najbardziej znanym przykładem jest Tobacco Factory w Bristolu, którą w roku 1995 George Ferguson kupił i uratował przed rozbiórką przekształcając w tętniące życiem miejsce. Odwiedzający mają do dyspozycji puby, restauracje, kluby muzyczne oraz teatry. Część powierzchni przeznaczono na mieszkania. Wybrane realizacje:

- Bristol- Public Squares and Spaces Bristol Millenium Square

- Royal William Yard and Western King Peninsula

- Tuckingmill Urban Village

- Tobacco Factory

- Restauracja Zero Degrees

- Barry Town Hall and Library, Glamorganshire

Publikuje i prowadzi wykłady dot. architektury i planowania przestrzennego. Członek zarządu międzynarodowego think tanku Demos mieszczącego się w Londynie (troska o szeroko rozumiany rozwój i budowę aktywnego i świadomego społeczeństwa obywatelskiego). W latach 70-tych był również pierwszym liberałem wybranym do Rady Miasta Bristolu.

Tomasz Konior

Ur. 1969 r. w Żywcu. Architekt.

Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej. Od 15 lat prowadzi w Katowicach autorską pracownię Konior Studio.

Zaprojektował i zrealizował szereg obiektów, głównie użyteczności publicznej. Najważniejsze z nich to: gimnazjum i centrum kultury w Warszawie- Białołęce, Tyskie Muzeum Piwowarstwa, sąd rejonowy w Rzeszowie, szkoła podstawowa w Pruszkowie, Centrum Nauki i Edukacji Muzycznej SYMFONIA w Katowicach. Ostatni z wymienionych obiektów otrzymał liczne krajowe i międzynarodowe nagrody w tym m.in: „Projekt Roku SARP 2007”, Najlepszy obiekt ze środków publicznych w Polsce 2007, Finalista „BRICK AWARD 2008”, nominacja do europejskiej nagrody Miesa Van der Rohe. TMK jest autorem zwycięskiego projektu urbanistycznego przebudowy centrum Katowic. Po wygranym konkursie w 2008 roku realizuje projekt nowej siedziby Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach.

Laureat „40 UNDER 40”, nagrody przyznawanej najlepszym, młodym projektantom europejskim, nagrody im. Janosha: „Za wkład w tworzenie i budowanie tożsamości Śląska”. W latach 2000-2009 Członek Zarządu Stowarzyszenia Architektów Polskich w Katowicach, gdzie od 2003 do 2008 r. pełnił funkcję Wiceprezesa ds. twórczości. Sędzia konkursowy SARP, Członek Kolegium Sędziów Konkursowych. Współzałożyciel i Wiceprezes Instytutu Współczesnego Miasta w Katowicach.

Daniel Libeskind

Ur. 1946 w Łodzi. Amerykański architekt.

W 1965 r. ukończył Bronx High School of Science. Początkowo zafascynowany muzyką porzucił ją dla architektury, którą studiował w nowojorskim The Cooper Union for the Advancement of Science and Art. Po uzyskaniu dyplomu w 1970 r. rozpoczął studia podyplomowe w dziedzinie historii i teorii architektury na Uniwersytecie Essex, które ukończył w 1972 r.

Od 1990 r. jest zarejestrowany jako architekt w Stowarzyszeniu Architektów Niemieckich (BDA). Był wykładowcą wielu uczelni amerykańskich i niemieckich, m.in. na Uniwersytetu Pensylwania, Yale oraz Wyższej Szkoły Projektowania w Karlsruhe. Obecnie wykłada na Uniwersytecie Toronto.

W 1989 r. założył Studio Daniel Libeskind. W swojej pracy zajmuje się projektowaniem zarówno budynków instytucji kulturalnych (muzea, hale koncertowe) jak i komercyjnych (hotele, centra handlowe, apartamentowce). Jego prace były wielokrotnie nagradzane. Był pierwszym architektem, który otrzymał The Hiroshima Art Prize w 2001- nagrodę przyznawaną artystom promującym pokój i współpracę między narodami. W 1999 r. jego Muzeum Żydowskie w Berlinie zostało uhonorowane Niemiecką Nagrodę Architektoniczną (Deutsche Architekturpreis). Budynki zaprojektowane przez Daniela Libeskinda zostały również nagrodzone przez RIBA (London Metropolitan University Graduate Centre oraz Imperial War Museum North-nominowane także do nagrody Stirlinga).

Niektóre znane projekty:

- Muzeum Żydowskie w Berlinie,

- Muzeum Felixa Naussbauma (Felix-Nussbaum-Haus, Osnabrück, Niemcy),

- Imperial War Museum North (Manchester),

- projekt zagospodarowania terenu po World Trade Center w Nowym Jorku, w tym m.in. projekt Wieży Wolności,

- Muzeum Żydowskie (The Jewish Museum, San Francisco),

Jest ambasadorem Łodzi w staraniach o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury.

Jack Lohman

Ur. w Londynie. Historyk sztuki, architekt.

W 1979 r. ukończył historię sztuki na University of East Anglia. Absolwent architektury Freien Universität w Berlinie oraz University of Manchester. Po uzyskaniu stypendium British Council studiował architekturę i konserwację zabytków w Warszawie.

Od 2002 r. Dyrektor Muzeum Miasta Londynu. Przewodniczący Rady Powierniczej Muzeum Narodowego w Warszawie (od 2008). Wcześniej pełnił m.in. funkcję Dyrektora Iziko Museums w Cape Town, organizacji zrzeszającej piętnaście południowoafrykańskich instytucji muzealnych (m.in. South African Museum, the South African Maritime Museum and the South African National Gallery). Swoim zaangażowaniem przyczynił się do rozwoju nowego typu instytucji i modernizacji sektora muzeów narodowych.

Pracował w English Heritage przy organizacji muzeów oraz wystaw krajowych i międzynarodowych (1985–1994). W latach 2002-2008 pełnił funkcje Przewodniczącego Międzynarodowej Rady Muzeów (ICOM) oraz Przewodniczącego Rotschild Foundation Europe (od 2007). Jest Członkiem Komitetu Narodowego UK UNESCO (od 2005), a także redaktorem naczelnym serii publikacji UNESCO zatytułowanej „Muzea a różnorodność” („Museums and Diversity”).

Jack Lohman był również dyrektorem TVC Ltd., firmy zajmującej się produkcją audio-wizualną, oraz studia MET- wielobranżowej firmy konsultingowej z siedzibami w Londynie, Singapurze i Hong Kongu.

Profesor Narodowej Akademii Sztuk Pięknych w Bergen w Norwegii. W uznaniu zasług dla odrodzenia kulturalnego Kosowa otrzymał tytuł doktora honoris causa University of Westminster (2004).

Andrzej Pągowski

Ur. 1953 r. w Warszawie. Artysta grafik.

Absolwent Wydział Plakatu Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Jest autorem ponad 1000 plakatów wydanych drukiem od 1977 roku w Polsce i zagranicą. Wcześniej zajmował się rysunkiem satyrycznym. Ponadto zajmuje się ilustracją książkową i prasową, jest autorem okładek wydawnictw płytowych, scenografii teatralnych i telewizyjnych, scenariuszy filmów i teledysków.

Od roku 1986 był dyrektorem artystycznym i graficznym wielu pism, m.in. magazynu „Moda” i polskiej edycji miesięcznika "Playboy".

W 1989 roku rozpoczął pracę w reklamie, nie przerywając indywidualnej twórczości graficznej. W 1990 r. założył Studio P, a obecnie jest dyrektorem kreatywnym i właścicielem firmy "KreacjaPro".

Swoje prace Andrzej Pągowski prezentował na licznych wystawach indywidualnych w kraju i zagranicą. Jest też laureatem kilkudziesięciu nagród polskich i zagranicznych, wśród których warto wymienić kilkanaście najwyższych nagród na Międzynarodowym Konkursie na Najlepszy Plakat Filmowy i Telewizyjny w Los Angeles (m.in. w 1981 r. za plakat ilustrujący musical Hair) oraz kilka nagród głównych na Międzynarodowym Konkursie na Plakat Filmowy w Chicago. W ostatnich latach do kolekcji nagród przybyły trofea przyznawane za osiągnięcia reklamowe.

Hans Stimmann

Ur. 1941 w Lubece. Niemiecki architekt i urbanista.

W 1965 r. ukończył z tytułem inżyniera studia na Wydziale Architektury Państwowego Wyższego Instytutu Inżynierii i Budownictwa w Lubece. Specjalizował się w miejskim i regionalnym planowaniu na Berlińskiej Politechnice. Doktorat uzyskał w 1980 r.

W latach 1980-1985 był pracownikiem Politechniki Berlińskiej, gdzie zajmował się m. in. rewitalizacją i ochroną zespołów urbanistycznych oraz pracownikiem Politechniki w Hamburgu. Od 2008 roku prowadzi wykłady w Instytucie Urbanistyki na Politechnice w Dortmundzie.

W latach 1980-1986 pracował jako architekt we Frankfurcie nad Menem. Był również Konsultantem Ministerstwa Budownictwa i Mieszkalnictwa w Departamencie Planowania Miejskiego w Berlinie. Między 1986-2006 pełnił funkcję dyrektora Biura Rozwoju Urbanistycznego w Ministerstwie Budownictwa i Mieszkalnictwa w Berlinie (odpowiednik naczelnego architekta miasta).

Członek m. in. Stowarzyszenia Architektów i Inżynierów (AIV), Stowarzyszenia Niemieckich Architektów (BDA) oraz Fundacji Ochrony Zabytków w Berlinie. Jego ostanie publikacje to m. in. Die Architektur des neuen Berlin; Gärten, Plätze, Promenaden. Neueste Gartenkunst in Berlin oraz Berliner Altstadt.

Odpowiedzialny za kształt współczesnego Berlina, znany z ogromnej wagi, jaką przykłada do zachowania urbanistycznych proporcji placów, ulic i elewacji budynków Berlina, W swej pracy dla Berlina kierował się postanowieniem przywrócenia Berlina po wojennych zniszczeniach i późniejszych urbanistycznych eksperymentach na listę najwspanialszych miast europejskich. Uważając, że niekontrolowana zabudowa Berlina może doprowadzić do powstania lasu drapaczy chmur narzucił ograniczenie wysokości dla nowych budynków do 6-8 kondygnacji. To posunięcie, które wprawiło w zdumienie krytyków i architektów było jednym z najważniejszych narzędzi w przywracaniu Berlinowi sylwety sprzed wojny, w której dominowały kopuły kościołów.

Krystyna Zachwatowicz-Wajda

Ur. 1930 w Warszawie. Scenograf, kostiumolog, aktorka.

Absolwentka Zespołu Państwowych Szkół Plastycznych im. W. Gersona w Warszawie. Studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim i Jagiellońskim. Absolwentka Wydziału Scenografii krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Obecnie profesor tej uczelni.

Jako scenograf współpracowała z wieloma polskimi teatrami m.in. z Teatrem Polskim w Warszawie, Teatrem Polskim we Wrocławiu, Teatrem im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Teatrem im. Stefana Jaracza w Łodzi. W latach 1970-1999 była scenografem w Starym Teatrze w Krakowie. Przygotowywała także oprawę plastyczną do spektakli m.in. Teatru Ludowego w Nowej Hucie, warszawskich teatrów Ateneum, Dramatycznego i Powszechnego oraz Teatru Wybrzeże w Gdańsku. Współpracowała z wybitnymi reżyserami: Konradem Swinarskim, Jerzym Jarockim, Jerzym Krasowskim, Krystyną Skuszanką, Andrzejem Wajdą. Wiele scenografii przygotowała za granicą, w Paryżu, Buenos Aires, Moskwie, Krefeld w Niemczech Zachodnich, Zurichu, Ljubljanie, New Haven w Stanach Zjednoczonych, Monachium, Sofii, Trieście, Berlinie Zachodnim, Tel Awiwie i Tokio. Dziś ma na koncie ponad 150 projektów scenografii i kostiumów. Scenografia „Ślubu” Witolda Gombrowicza w reżyserii Jerzego Jarockiego z 1960 r., w której wykorzystała wojenny złom, była jedną z jej najgłośniejszych. K. Zachwatowicz jest autorką scenografii i kostiumów do większości produkcji teatralnych i filmowych Andrzeja Wajdy.

Jako aktorka wystąpiła m.in. w „Człowieku z marmuru”, „Pannach z Wilka”, „Kronice wypadków miłosnych”, „Katyniu”. Była także aktorką Piwnicy pod Baranami.

Niektóre nagrody i wyróżnienia:

- 1979 - Zasłużony Działacz Kultury;

- 1981 - Nagroda wojewody toruńskiego (zespołowa) dla realizatorów spektaklu "Sprawa Dantona" Stanisławy Przybyszewskiej w reżyserii Andrzeja Wajdy z gdańskiego Teatru Wybrzeże na 23. Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu; Londyński Krzyż Powstania Warszawskiego;

- 1993 - Nagroda za scenografię do "Wesela" w reżyserii Andrzeja Wajdy ze Starego Teatru w Krakowie na 18. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych;

- 1999 - Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski